Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

19-11-2010
Γ. Κ. Καλησπέρα σας.
Α. Π. Καλησπέρα, Γιάννη, η Αναστασία η Ποιμενίδου είμαι τι κάνεις; Καλησπέρα και στην κ. Τσανάκα.
Γ. Κ. Γεια σου, Αναστασία, από τον όμορφο Δήμο Φιλίππων…
Α. Π. Δήμο Φιλίππων ναι, από τις Κρηνίδες.
Γ . Κ. Ναι Κρηνίδες.
Α.Π. Ακούω προσεκτικά την κ. Τσανάκα.
Γ.Κ. Ναι, τώρα θα πάμε στο πολιτικό κομμάτι απ’ ότι καταλαβαίνω από τη χροιά της φωνής σου.
Δ.Τ. Γεια σου, Αναστασία.
Α.Π. Ξέρεις τί; Είπε κάτι για τις γυναίκες και προσπαθώ να καταλάβω γιατί θέτει ηλικιακά όρια η κ. Τσανάκα.
Δ.Τ. Δεν τα θέτω, παιδί μου, καθόλου.
Α. Π. Καθόλου δεν τα θέτετε;
Δ.Τ. Δεν τα θέτω, η ζωή μας τα βάζει.
Α.Π. Δεν νομίζω η ζωή να μας τα θέτει· όχι. Έχω διαφορετική άποψη. Γιατί αν δείτε τα ψηφοδέλτια, επειδή κι εγώ είχα κατέβει την περασμένη φορά ως υποψήφια νομαρχιακή σύμβουλος με τον κ. Παπουτσή.
Δ.Τ. …εξαιρετικές γυναίκες, διαλεχτές.
Α.Π. Είδα και στο ψηφοδέλτιο εκείνο και της Ν.Δ. και στα άλλα και νέα παλικάρια και νέες κοπελιές, ορίστε;
Δ.Τ. Μια και μια! Πάρα πολύ καλές. Θέλω να πω ότι οι γυναίκες στα ψηφοδέλτια είναι 10 φορές καλύτερες από τους άντρες αλλά δεν τις προτιμάμε
Γ.Κ. Εκεί είναι το θέμα.
Α.Π. Αλλού θέλω να καταλήξω. Ότι αυτό το όριο το ηλικιακό το θέτουμε συνήθως, αυτό το λάθος κάνουμε, οι τοπικές κοινωνίες, βασικά.
Δ. Τ. Το έβαλα εγώ σαν γυναίκα και σαν μάνα.
Α.Π. Όχι μόνο εσείς, υπάρχουν κι άλλες γυναίκες οι οποίες βάζουν ακριβώς αυτό το ηλικιακό όριο, δεν είστε μόνο εσείς. Γι’ αυτό βγήκα κιόλας να το πω.
Γ.Κ. Είπατε λίγο νωρίτερα ότι των 40 είναι πιο ώριμη γυναίκα, έχουν μεγαλώσει τα παιδιά.
Α.Π. Από 40 και πάνω. Θέλω να πω το εξής: γιατί δεν κάνουμε αυτήν την διάκριση, εν πάση περιπτώσει, δεν θέτουμε αυτό το ηλικιακό όριο και στους άντρες;
Γ.Κ. Και στους άντρες, έχεις δίκιο.
Α.Π. Έχει νέους άντρες που είναι όχι απλά κοντά στα σαράντα, είναι πολύ κάτω από τα 40 και είναι εκλεγμένοι.
Γ.Κ. Ναι, ναι, ναι.
Α.Π. Δηλαδή είναι ένας προβληματισμός.
Δ.Τ. Είναι ένας προβληματισμός.
Γ.Κ. Και δικαιολογημένος.
Δ.Τ. Ξέρεις κάτι, οι κουβέντες που είπα δεν είναι κουβέντες του αέρα. Εγώ αυτό το θέμα το έχω αναπτύξει σε μια ημέρα της γυναίκας, πώς γίνεται όλο και πιο λίγες γυναίκες να καταλάβουν θέσεις αρχηγικές.
Α.Π. Δεν τις θέλουν κ. Τσανάκα τα κόμματα, τις γυναίκες δεν τις θέλουν τα κόμματα να είναι ενεργές και σε θέσεις όπως λέτε, σε καίριες θέσεις, πόστα, συμφωνούμε ως προς αυτό, συμφωνούμε.
Δ.Τ. Έχετε δίκιο και μάλιστα είπα και την ιστορία με μια κυρία η οποία ήταν, έγινε 75 χρονών και επι 30 χρόνια εξελέγετο στην Αμερική ως γερουσιαστής και όταν έγινε 75 ποτέ δεν μπόρεσε ,ενώ πάντοτε κατέβαινε σαν υποψήφια για να πάει για αρχηγός στο κόμμα της, και δεν είχε εκλεγεί ποτέ. Ενώ η γυναίκα ήταν σπουδαία και μεγάλη και φοβερή.
Α.Π. Προφανώς επειδή ήταν γυναίκα; Και φαντάζομαι δεν θα φορούσε ούτε γόβες ούτε και μίνι, ε;
Δ. Τ. Είστε κι εσείς παρορμητική σαν κι εμένα.
Α.Π. Όχι παρορμητική δεν είμαι, γενικώς είμαι άνθρωπος της έντασης.
Δ.Τ. Οι παρορμητικοί δεν είναι πονηροί, Αναστασία.
Α.Π. Ορίστε, ορίστε;
Γ.Κ. Οι παρορμητικοί άνθρωποι δεν είναι πονηροί, έχετε την αγνότητα, θέλετε να πείτε.
Α.Π. Αν το θέτετε έτσι, ναι.
Δ.Τ. Είπε λοιπόν η γερουσιαστής τόσα χρόνια νόμιζα ότι το πρόβλημα ήταν το χρώμα μου, γιατί αυτή ήταν μαύρη. Δεν είναι το χρώμα μου, το πρόβλημα είναι το γεγονός ότι είναι γυναίκα.
Α.Π. Πάντως είναι ένα σοβαρό πρόβλημα αυτό, δεν έχει να κάνει ούτε με το ντύσιμο της γυναίκας ούτε με το χρώμα της ούτε με το κούρεμα της.
Δ.Τ. Έχετε δίκιο.
Α.Π. Είναι ότι είναι γυναίκες και ότι η κοινωνία τις έχει τάξει να παίζουν ένα συγκεκριμένο ρόλο, κακώς, πολύ κακώς.
Δ.Τ. Προχθές είπα στην κ. Σπανδώνη, την παρακάλεσα, όταν θα καταλαγιάσουν όλα να κάνει μια εκδήλωση μέσω της Δ.Α.Ν.Ε.Κ. ,της Δημωφέλειας και να φέρει καθηγητές πανεπιστημίου γιατί αξίζει το θέμα να το δούμε επιστημονικά, όχι όπως τα λέω εγώ.
Α.Π. κ. Τσανάκα, πολλά τα βλέπουμε επιστημονικά κι από το πολύ το επιστημονικό, με συγχωρείτε, έχουμε χάσει το αληθινό και το γνήσιο και το καθεαυτού.
Γ.Κ. Πω, πω…
Α.Π. Τα πράγματα τα βλέπουμε πολύ επιστημονικά, πολλά πράγματα βλέπουμε έτσι και χάνουμε την ουσία.
Δ.Τ. Να σας πω τι έλεγε το βιβλίο που διάβασα. Όταν μια γυναίκα μπορεί να κουμαντάρει 3-4 πιτσιρίκια μέσα στην οικογένεια είναι πολύ πιο εύκολο μετά να κουμαντάρει τους τρεις-τέσσερις τεχνοκράτες.
Α.Π. Εγώ θα σας έλεγα ότι υπάρχουν και γυναίκες οι οποίες δεν έχουν οικογένεια και κουμαντάρουν μια χαρά όχι τα πιτσιρίκια, άλλα πράγματα και να μην παίρνουμε μόνο τις γυναίκες ότι παίζουνε το ρόλο της μητέρας, έτσι;
Δ.Τ. Έχετε δίκιο
Γ.Κ. Αναστασία Ποιμενίδου, να σ’ευχαριστήσουμε, καλό Σ/Κ, κι αν σε πλήγωσα εγώ που είπα για τακούνια και γόβες…
Α.Π. Ε, όχι βρε Γιάννη, να με πληγώσεις, αλίμονο.
Γ.Κ. Η γυναίκα είναι το Α και το Ω, δεν το συζητάμε.
Α.Π. Λοιπόν, Γιάννη, θα ήσουν ο τελευταίος άντρας που θα με πλήγωνε. Να’ σαι καλά, φιλιά, γεια, γεια.
Γ.Κ. Γεια χαρά, γεια χαρά, καλό Σ/Κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου