Θα επιβιώσουμε τελικά ή θα πεθάνουμε...γιατρέ;

Εγω χάρηκα που οι Ευρωπαίοι, οι πολιτισμένοι, δέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες τον Έλληνα Πρωθυπουργό.Είναι απο τα λίγα καλα που βλέπουμε να γίνονται και να έχουν σχέση με την Ελλάδα και τους Έλληνες τελευταία. Το θέμα είναι αν μετα απο αυτές τις επισκέψεις, τις απαραίτητες, θα υπάρχει θετική εξέλιξη και για την πορεία της χώρας μας. Θα μας κρίνουν επιεικώς οι τροϊκανοί ή θα μας καταδικάσουν σε ακόμη πιο αυστηρά μέτρα μετα την καταθεση της έκθεσης τους τον Σεπτέμβριο; Είμαστε ο λαός που δεν έχει πλέον σχέδια για το κοντινό του μέλλον. Δεν μπορεί αλλωστε να έχει. Είμαστε ο λαός που δεν μπορεί πλεον να κάνει όνειρα γιατί δεν του επιτρέπεται πλέον να εχει αυτήν την πολυτέλεια. Ζούμε την καταδίκη μας απο τους ίδιους τους εκπροσώπους που ψηφισαμε για να μας εκπροσωπήσουν και στη Βουλή των Ελλήνων και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Τέτοια καταντια κανεις δεν την φανταζόταν. Όχι τουλάχιστον εκείνοι που δεν συμμετείχαν στο φαγοπότι... Οι νέοι άνθρωποι που δεν προλαβαν καν να ενηλικιωθούν και θα πρέπει να σηκώσουν τα βάρη των πράξεων κάποιων άλλων! Αλλη μια φορά επιβεβαιώνεται η φράση: Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα. Αλλά εδω δεν πρόκειται μόνο για τους γονείς, εδω πρόκειται για γενεες επι γενεών Ελλήνων που τελικά αποδείχτηκε ότι μπροστά στο δίλημμα τι να επιλέξει κανείς την αρετή ή την κακία, όχι απλα επέλεξαν την κακία, κατα τον μύθο του Ηρακλή,αλλά έπεσαν σαν τις ακρίδες στο μέλι χωρίς καμια ντροπή και τύψη. Είναι ο ασθενής καταδικασμένος σε θάνατο άραγε γιατρέ μου; Για να δούμε... Το πόρισμα της Τρόϊκας θα δείξει...