Ας αναφερθώ και σε μια εντελώς προσωπική εμπειρία. Τον Αύγουστο φιλοξενήθηκα στον ξενώνα καρκινοπαθών του Θεαγενείου στην Πυλαία Θεσσαλονίκης για να ολοκληρώσω τη θεραπεία μου. Για να μετακινηθεί κανείς από το ένα σημείο στο άλλο υπάρχει ένα αστικό, το 11Β, το οποίο μας έπαιρνε από τον ξενώνα και μας κατέβαζε στο νοσοκομείο. Δεν τελειώναμε όμως όλοι μαζί τη θεραπεία μας και ήμασταν υποχρεωμένοι να περιμένουμε το αστικό το οποίο περνούσε κατά τις 12 και 7 λεπτά από το νοσοκομείο για να μας μεταφέρει πίσω. Αποφάσισα μια μέρα να πάρω το αστικό 11 για να δω που θα κάνει την τελευταία του στάση. Ήταν το τέρμα Πυλαίας. Από εκεί μέχρι τον ξενώνα η απόσταση είναι περίπου 800 μέτρα και καθόλου βολική η διαδρομή για έναν καρκινοπαθή που δεν πρέπει να εκτεθεί στον ήλιο. Παραπονέθηκα στον οδηγό του αστικού και η αντίδραση του ήταν η αναμενόμενη ενός υπαλλήλου που δεν έχει την ευθύνη. Την επόμενη μέρα όμως έκανα το ίδιο δρομολόγιο με άλλες δυο ασθενείς και αυτή την φορά μας έστειλαν ελεγκτές να ελέγξουν αν είχαμε εισιτήρια. Αυτός ήταν ο φόβος τους μην τυχόν και οι καρκινοπαθείς ήταν λαθρεπιβάτες. Κάναμε μια κουβέντα παρα πολύ σύντομη με τη γραμματέα της διοικητού του νοσοκομείου , η οποία τελικά μας παρέπεμψε στην υπεύθυνη που ρύθμιζε τα δρομολόγια. Η συγκεκριμένη κυρία μας είπε πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι γιατί επρόκειτο για μια ιδιωτική επιχείρηση και πολλές φορές ζήτησαν αλλαγές στα δρομολόγια αλλά δεν εισακούστηκαν. Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι αυτό το ίδιο αστικό το οποίο δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τους καρκινοπαθείς το πρωί μέχρι το μεσημέρι, πέρναγε από τον ξενώνα τις απογευματινές ώρες ανά μισή ώρα σχεδόν χωρίς να ανεβαίνει ούτε ένας επιβάτης. Δηλαδή για να καταλάβουν αυτοί που δεν κατάλαβαν το αστικό φοβόταν να πάρει τους καρκινοπαθείς τις πρωινές ώρες μήπως και δεν έχει κέρδη ως εταιρεία και ερχόταν κάθε μισάωρο μπροστά από τον ξενώνα τα απογεύματα χωρίς να έχει επιβάτες. Δεν ξέρω τι μυαλά κουβαλάνε οι ιθύνοντες των αστικών συγκοινωνιών στη συμπρωτεύουσα αλλά θα ήθελα πραγματικά να ζήσουν μια παρομοια ταλαιπωρία για να καταλάβουν ότι εκτός από το να σκέφτονται τα υποτιθέμενα κέρδη τους, πρέπει να δείξουν και το ανθρώπινο πρόσωπό τους. Αυτά από μια ταλαιπωρημένη καρκινοπαθή, εμένα.