Το ανεμοδαρμένο Ορούτς Ρέις και ο κακός μας ο καιρός…  

Δυο γείτονες, δυο λαοί, δυο κατεστημένα. Πολλοί καλοθελητές ένθεν κακείθεν έτοιμοι κάθε στιγμή να υποδαυλίσουν  ανταγωνισμούς, πάθη, μίση, ταραχές. 
Το ένα κατεστημένο δεν θέλει τους Έλληνες. Τους ονειρεύεται αφανισμένους. Τους θέλει ανύπαρκτους. 
Το άλλο κατεστημένο παριστάνει τον καλό, πολιτισμένο, φιλειρηνιστή, φιλεύσπλαχνο και γαλαντόμο γείτονα που θέλει να τα βρει με τον τραμπούκο καταπατητή γείτονα με τον διάλογο και τη διπλωματία. 
Οι πιο μακρινοί, παρατηρητές της όλης κατάστασης, σκεπτόμενοι  τα κέρδη που αποκομίζουν ανέκαθεν απο τη διαμάχη των γειτόνων, τούς προτρέπουν να τα βρουν. Τι να βρουν; Έχασαν κάτι για να το βρουν; 
Τα δυο κατεστημένα δεν έχασαν ποτέ, τίποτε. Μια χαρά συνεννοούνται τόσο που γίνονται κουμπάροι μεταξύ τους, καταθέτουν στεφάνια σε μνημεία σφαγέων και εγκληματιών. Τις παλικαριές τους και τους τσαμπουκάδες τους  γεύονται εκείνοι που μεγάλωσαν με την πεποίθηση ότι ο απέναντι είναι εχθρός μου. 
Τα δυο κατεστημένα τα προστατεύουν οι μακρινοί παράγοντες που τελικά ορίζουν και τις σχέσεις μεταξύ των δυο. Απο τη μια μαλώνουν και τραβάνε τα αυτιά σαν αυστηροί ενήλικες σε άτακτα παιδιά με την τακτική των ίσων αποστάσεων  και απο την άλλη παριστάνουν τον προστάτη και υπερασπιστή όχι των λαών αλλά των δυο κατεστημένων.
Οι λαοί ως ανθρωπομάζα είναι γι αυτούς απολύτως αναλώσιμοι και αδιάφοροι. Δεν βοηθούν στην επίλυση των όποιων ζητημάτων. Αντιθέτως τους αρέσει η ένταση και η διαιωνιζόμενη έχθρα και διαμάχη επί θεμάτων που αφορούν μοιρασιά κερδών απο τον ορυκτό πλούτο της ευρύτερης περιοχής, που γεωγραφικά ανήκει στην Ελλάδα. 
Ήρθαν οι μακρινοί παράγοντες ως πετρελαϊκοί κολοσσοί να εξορύξουν, να εκμεταλλευτούν και να κερδίσουν από αυτόν τον φυσικό πλούτο. Αυτοί θα είναι οι κερδισμένοι μαζί με ένα μέρος απο τα δυο κατεστημένα των δυο χωρών. Αυτοί οι κολοσσοί συνεργαζόμενοι με τα δυο κατεστημένα κρατάνε στα χέρια τους δυο χαρτιά. Το ένα είναι ο πόλεμος και το άλλο η ειρήνη. 
Υποκρίνονται τους φιλειρηνιστές αλλά ο εσωτερικός τους κόσμος καίγεται να σπείρει το μίσος, την έχθρα και τον πόλεμο. Και όταν θα βάλουν την ανθρωπομάζα να αλληλοσφαχτεί και να αλληλοσκοτωθεί, θα τρίβουν με απίστευτη χαρά και ευδαιμονία τα γεμάτα αίμα ανυπεράσπιστων μαζών χέρια τους, θα μοιράσουν  εκ νέου τα χαρτιά και τα κέρδη τους.
Πώς μοίρασαν τον πλανήτη οι ηγέτες των ΗΠΑ, Μ.Βρετανίας και ΕΣΣΔ στη Διάσκεψη της Γιάλτας μετα τη λήξη του Β’ παγκόσμιου πολέμου; 
Πώς μετά από δεκαετίες ψυχρού πολέμου μεταξύ ιμπεριαλισμού και κομμουνισμού, Δύσης και Ανατολής, φτάσαμε να κατηγορούν οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ τον Τραμπ για φιλορωσική στάση και συνεργασία με τους πρώην άσπονδους φίλους  κομμουνιστές ώστε να χάσουν τις εκλογές οι Δημοκρατικοί; Να γίνονται  καταγγελίες εκατέρωθεν ότι στήνονται κατηγορίες σε βάρος του αντιπάλου, ότι τα παιδιά των ιμπεριαλιστών της Δύσης εργάζονται σε εταιρείες των κομμουνιστών της Ανατολής; 
Μοιράζουν και ξαναμοιράζουν τον κόσμο όπως τους συμφέρει. Αυτός ήταν πάντα ο τρόπος των κατεστημένων (establishments). 
Πώς  θα ήταν άραγε ο κόσμος χωρίς όλα αυτά;
Άγνωστο… 

Αναστασία Ποιμενίδου