Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2011

Απο όμηροι στο Μνημόνιο τώρα όμηροι και των συνδικαλιστών!

Γράφει η
Αναστασία Ποιμενίδου        


Ατελείωτη ομηρία...
  
Σε ποιά άλλη χώρα θα μπορούσε να συμβαίνει αυτή η διπλή ομηρία των κατοίκων της; Μονάχα στην Ελλάδα!
Αυτό κι αν είναι προνόμιο!
Να σε βάζει η Τρόικα απο το πρωί  ως το βράδυ να χορεύεις στο ρυθμό  της και να έχεις και τις απεργίες των κλάδων
που απεργούν υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντά τους...

Και να έχει δημιουργηθεί εξαιτίας όλου αυτού του σκηνικού μια κατάσταση αφόρητη για όλους τους Έλληνες πολίτες.
Γιατί όσοι δεν κατοικούν στην Αθήνα μοιράζονται ακριβώς τα ίδια προβλήματα με τους κατοίκους της παρ'ότι δεν τα ζουν.
Έτσι κι αλλιώς τα πάντα είναι αθηνοκεντρικά...
Ακόμη και τα βουνά των σκουπιδιών στους δρόμους της πρωτεύουσας.
Ζούμε δεν ζούμε εκεί γίνεται πρόβλημα όλης της Ελλάδας.

Τα πράγματα όμως δεν πάνε παρακάτω. Μέχρι εδω φτάνει η ανοχή και η αντοχή μας.
Θα πρότεινα οι συνδικαλιστές να σταματήσουν να υπαγορεύουν στην κυβέρνηση τον τρόπο με τον
οποίο θα χειριστεί τα θέματα της διακυβέρνησης του κράτους και η κυβέρνηση να σταματήσει να ''χαιδεύει''
και να ''κανακεύει'' τα παιδιά της, που προέρχονται απο τα σπλάχνα της. μηδενικών 
Αν δεν μπορεί να το κάνει, επειδή τους χρωστάει χάρη για την εκλογή της, ας μας αφήσει και αυτή ήσυχους...
Ευτυχώς, όπως το λένε κατα καιρούς και πολλοί υπουργοί της, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Ή θα επιλέξει τους κομματικούς της στρατούς και την συμπόρευση με την Ελλάδα του χθες ή θα αποκοπεί
τελείως απο το αρρωστημένο παρελθόν και θα φροντίσει πραγματικά για το καλό όλων των Ελλήνων
πολιτών, μηδενός εξαιρουμένου.