Όχι άλλες ευκαιρίες...βουλιάζουμε στη ΦΤΩΧΕΙΑ!

Γράφει η
Αναστασία Ποιμενίδου
                       
   Καλά είναι δυνατόν να μας κάνουν τώρα μαθήματα για το πως πρέπει να δούμε οι Έλληνες το θέμα της κρίσης και πως πρέπει να σταθούμε απέναντί του; Έρχεται ο κάθε γερμανοτραφής Ασιάτης, ο κάθε αμερικανοτραφής Ευρωπαίος να μας σηκώσουν το δάχτυλο για να μας μαλώσουν;
Ποιούς;...
Τους πολίτες; Τους πολιτικούς;
   κ.Ρέσλερ, εδώ δεν είναι Γερμανία! Και επειδή κάπου διάβασα ότι παρά το νεαρό της ηλικίας σας( 38 ετών) έχετε ήδη βάλει όριο στην παρουσία σας στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας, διαβάστε και ενημερωθείτε για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
   Εδω οι πολιτικοί-πλην κάποιων εξαιρέσεων- έχουν παρουσία στα κοινά σχεδόν μισό αιώνα.
Μπαίνουν δηλαδή παλικαράκια κυρίως- οι γυναίκες είναι λίγες εδω- και βγαίνουν παππούδες σχεδόν.
Έρχεστε λοιπόν να μαλώσετε αυτούς που μας έβαλαν ''μέσα'';
   Αυτούς που τη δεκαετία του '80 διόριζαν σωρηδόν στο δημόσιο και ήρθαν τώρα αυτά τα ίδια πρόσωπα να μας πουν ότι αυτό ήταν λάθος; Ότι πρέπει να αλλάξουμε πορεία; Πρέπει να εξυγιάνουμε το δημόσιο; Να εξοικονομήσουμε χρήματα; Να εξορθολογίσουμε τη λειτουργία του κράτους;
Ωραία! Συμφωνούμε.
   Γιατί όμως δεν προνοήσατε; Γιατί έπρεπε πρώτα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο της απόλυτης καραγκιοζοποίησης της ζωής μας, της εικόνας της χώρας μας τόσο μέσα όσο και έξω απο αυτήν; Γιατί έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε για μια χαμένη γενιά Ελλήνων και να επανερχόμαστε σε επίπεδα ζωής των δεκαετιών του '50 και του '60; Γιατί πρέπει να αναβιώσει το φαινόμενο της αναγκαστικής μετανάστευσης;
Γιατί;
   Γιατί την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά εξακολουθούν οι πολιτικοί να ζουν σε βάρος των πολιτών συντηρώντας στη Βουλή γυμναστήρια και χαμάμ λες και τίποτε δεν έχει αλλάξει; Πως είναι δυνατόν κάτω απο αυτές τις συνθήκες να περιμένετε ότι οι Έλληνες θα σας ξαναεμπιστευθούν;
   Φεύγετε απο τα μεγαλύτερα κόμματα κάποιοι απο σας και δημιουργείτε τα δικά σας, προσωπικά κόμματα-έτσι τα βλέπω εγω- και μας προτρέπετε να σας στηρίξουμε.
Και ευλόγως προκύπτει το ερώτημα: Μα γιατί να σε ψηφίσω τώρα; Εσύ δεν ήσουν στο άλλο, το μεγάλο κόμμα; Τι θα αλλάξεις τώρα που δεν μπόρεσες να το κάνεις τότε;
Γιατί να σε ξαναψηφίσω;
   Για να διαιωνίζω την πολιτική σου παρουσία στην ελληνική Βουλή και να βουλιάζω εγω στην ανεργία, την ανέχεια, τη φτώχεια και την απελπισία;
   Άλλαξε το γνωστό σύνθημα: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Τώρα δεν βλέπουμε να αλλάζουμε αλλά σαφέστατα και βιωματικά μπορούμε να πούμε ότι βουλιάζουμε στην ΦΤΩΧΕΙΑ!
Γι'αυτό μπροστά σε αυτήν την λαίλαπα της κατάντιας θα φωνάξουμε και θα πούμε ΟΧΙ!
Δεν θα σας κάνουμε πια το χατήρι...
ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΕΔΩ!... ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΑΛΛΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ...